Εκφοβισμός (bullying)

Απ΄τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (Emile-Ειδική Αγωγή)

Ο εκφοβισμός δηλαδή το μπούλινγκ είναι όπως ξέρουμε από την πιο μεγάλη παθογένεια και σοβαρή που υπάρχει και αυτό γιατί οι συνέπειες του προκαλούν πολύ σοβαρές σωματικές και ψυχικές παθήσεις και διαταραχές. η αρχή του φαινομένου αυτό ξεκινάει από το σπίτι και την διαπαιδαγώγηση που δίνουν οι γονείς στο παιδί τους π.χ. (όταν ο πατέρας ή η μητέρα βρίζει φωνάζει εκβιάζει και χτύπα αντίστοιχα την γυναίκα ή τον άντρα και τα παιδιά του της τότε δημιουργείται εκκολάπτεται ο εκφοβισμός βλέποντας και βιώνοντας αυτό το παιδί το βλέπει σαν κάτι σωστό φυσιολογικό και το εφαρμόζει και στα άλλα τα παιδιά. Τι γίνεται λοιπόν? Το παιδί που έχει υποστεί εκφοβισμό bullying το βλέπεις σαν μία αποδεκτή συμπεριφορά ενώ τα άλλα παιδιά που έχουν μεγαλώσει διαφορετικά από αυτό το παιδί το εισπράττει ως εκφοβισμό δηλαδή ως μία άσχημη συμπεριφορά.

Τα επακόλουθα θα είναι για το θύμα ότι δεν θέλει να ξαναπαίξει και να ξαναπάει στο σχολείο έχει ναυτίες νιώθω ότι έχει κατάθλιψη γίνεται πιο εσωστρεφή και επειδή εγώ προσωπικά το έζησα σε όλα τα σχολικά μου χρόνια είναι μία μορφή κακοποίησης γιατί εγώ ένιωσα σαν να θέλουν να μου κάνουν μεγάλο κακό να με σκοτώσουν που ουσιαστικά ψυχικά σε σκοτώνει θεωρητικά αυτό αναλυτικά δηλαδή τα παιδιά αυτά θα νιώθουν κάπως έτσι και απομονώνονται στη συνέχεια.

Τώρα όσον αφορά τους θύτες χρειάζονται : 1) το σχολείο να είναι ενημερωμένο και ευαισθητοποιημένο και να διαχειρίζεται τους θύτες πάνω από όλα ως παιδιά (ανθρώπους) και να μην προσφεύγει και εφαρμόζει τιμωρίες απομόνωση ξύλο φωνές φόβητρα αλλά να αντιμετωπίζει τα παιδιά αυτά Με την μέθοδο Άναπλαισίωσης *από την αρχή της χρονιάς και να τονίζει τόσο στα παιδιά θύτες όσο και στα παιδιά θύματα πόσο σημαντικά είναι σαν γρανάζι της κοινωνίας διότι αυτό είναι τα παιδιά γενικότερα, και βέβαια όσο γίνεται να υπάρχει συνεργασία σχολείου -οικογένειας διαφορετικά μπορούμε να εφαρμόσουμε μία βιντεοταινία πιο πολύ για τους θύτες αυτή για τον εκφοβισμό και το bullying που ασκούν αλλά η βιντεοταινία να είναι και για τα θύματα το bullying και για να καταλάβουν στο μέγιστο βαθμό πώς νιώθει ένα παιδί που έχει υποστεί εκφοβισμό και να γίνονται δραστηριότητες στο σχολείο κατά του φαινομένου αυτού π.χ. (περνούσαν από το δημοτικό σχολείο της αδερφής μου και στις σκάλες μία προς μία έλεγε :(σέβομαι τους συμμαθητές μου, βοηθάω τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, δεν τρέχω στις σκάλες, μιλάω ανοιχτά για τον εκφοβισμό και αλλά σχετικά θέματα).

Πάντως πάνω από όλα ο η δασκάλα ος πρέπει τόσο τους θύτες όσο και τα θύματα να τα διαχειρίζεται σαν παιδιά ανθρώπους και όχι σαν παράσιτα διότι αυτό το εισπράττουν όλες οι ομάδες παιδιών και βλέπουν στο πρόσωπο του της δασκάλου ας έναν μία Καραγκιόζη απου δεν δίνει το δίκαιο ή δεν ασχολείται με αυτό τότε δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος στα θύματα αυτού του φαινομένου πρέπει να λέμε τα εξής: (άμα σε ενοχλεί κάποιος α είναι σαν το ρούχο εάν θες το φοράς εάν δεν θες δεν το φοράς, δηλαδή θέλω να σου πω ότι εάν σε βρίζουν μην απαντάς μην τους βλέπεις και απόφευγε και τη βλεμματική επαφή κάνε ότι δεν υπάρχουνε και ανέφερε το οπωσδήποτε χωρίς να φοβάσαι στον στην διευθύντρια ή του σχολείου σου εάν αυτό συμβαίνει από τους γονείς σου ψάξε η πες σε κάποιον που εμπιστεύεσαι να βρει είτε το χαμόγελο του παιδιού οι γραμμές τηλεφωνικές δηλαδή για να σε υποστηρίξουν ψάξε κυρίως στο διαδίκτυο εάν έχεις συσκευή που μπαίνει στο διαδίκτυο π.χ. (tablet smartphone υπολογιστής), ανοίγοντας τον browser όπως safari firefox η αλεπού δηλαδή το σαφάρι είναι ότι πυξίδα google chrome που είναι γύρω-γύρω χρώματα και όταν ανοίξει το παράθυρο στο google ψάξε τα παραπάνω που είπαμε είτε μόνος σου είτε με κάποιον μεγάλοεάν είσαι παιδί είμαι μεγάλος άνθρωπος που δεν ξέρει). Βέβαια το ίδιο λέμε εμείς οι εκπαιδευτικοί στους γονείς θέλω να πιστεύω να κάνουνε και να τους μιλάει το παιδί ανοιχτά.Εξηγούμε σε αυτά τα παιδιά ότι τα παιδιά θύτες δεν φταίνε αυτά για αυτή τη συμπεριφορά τους αλλά οι γονείς τους που τους μαθαίνουν έτσι.

Και βέβαια υψώνουμε με ενθαρρυντικά λόγια και τις δυο ομάδες παιδιών (θύτες θύματα)τους βάζουμε να κάνουν πράγματα μαζί για να καλλιεργηθεί η συνεργασία και τονίζουμε ότι ίσα μέλη είναι στην κοινωνία γιατί από την στάση μας ως οικογένεια- κοινωνία θα εξαρτηθεί εάν θα υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές ή όχι στο μέλλον.